In gesprek blijven: hèt middel tegen polarisatie
Op vrijdag 14 februari hadden we twee bijzondere gasten op school: Itay Garmy (oud-leerling) en Sheher Khan. Beiden zijn lid van de Amsterdamse gemeenteraad, Itay namens de partij Volt en Sheher namens Denk.
In twee bijeenkomsten, een voor leerlingen uit de onderbouw en een voor leerlingen uit de bovenbouw, vertelden Itay en Sheher hoe zij aanvankelijk negatieve vooroordelen over elkaar hadden, maar in een debat over discriminatie en antisemitisme ontdekten dat hun ervaringen op dat terrein eigenlijk heel vergelijkbaar waren. Beiden hebben vaak ervaren dat mensen negatieve vooroordelen over hen hebben op basis van wie ze zijn, hoe ze heten of hoe ze eruitzien.
Die ontdekking was voor hen aanleiding om elkaar na het debat op te zoeken. In de gesprekken die volgden, leerden ze elkaar veel beter kennen en kregen ze meer inzicht in de ervaringen en het perspectief van de ander. Deze benadering - steeds in gesprek blijven en je echt openstellen voor de ander - hielp hen om elkaar beter te begrijpen, óók als ze het niet eens waren. Daarom stelden zij samen het plan ‘Bekend maakt bemind’ op en brachten dat in in de gemeenteraad. Samen treden zij ook naar buiten om het goede voorbeeld te geven en mensen op te roepen om uit hun eigen bubbel te komen en persoonlijk in gesprek te gaan met mensen die een andere mening hebben.
Itay en Sheher vertelden er eerlijk bij dat dit niet altijd makkelijk is. Soms voelen zij zich ook boos en machteloos over de dingen die gebeuren en voelt het makkelijker om de ander af te wijzen. Maar elke keer komen zij weer tot de conclusie hoe belangrijk het is om te zoeken naar wat ons als mensen verbindt, in plaats naar wat ons verdeelt. Dat is uiteindelijk de enige weg om polarisatie tegen te gaan en op een constructieve manier samen verder te komen. Zij vertelden dat voor hen het verbindende element ‘mensenrechten’ is. Mensenrechten kunnen immers niet ter discussie staan. Daarin gaat het om de dingen waar ieder mens recht op heeft, wie je ook bent en wat je achtergrond ook is.
De belangstelling was bij beide bijeenkomsten groot en leerlingen waren onder de indruk van dit verhaal. Het was duidelijk een onderwerp dat ook voor hen herkenbaar was. Sommigen bleven nog lang napraten met Itay en Sheher.
We kijken dan ook terug op twee waardevolle bijeenkomsten. We zijn blij dat we dit zo hebben kunnen doen, omdat we het belangrijk vinden dat ‘moeilijke’ thema’s op het HWC tóch besproken kunnen worden. De boodschap van Itay Garmy en Sheher Khan sterkt ons ook in onze visie, zoals we die in ons Schoolplan hebben verwoord: ‘We maken het contact en het gesprek met elkaar mogelijk. We luisteren naar elkaar en zijn nieuwsgierig naar elkaar.’
Het verhaal van Itay en Sheher toont wat een impact die opstelling kan hebben. Een voorbeeld dat navolging verdient!
